poniedziałek, 25 sierpnia 2014

Ciasto francuskie ze śliwkami

Najłatwiejsze ciasto w świecie tak, tak, tak!!! Zainspirowałam się przepisem znalezionym w gazetce z Biedronki. Przygotowanie zajmie zaledwie 10 minut, potem 15 minut pieczenia, a efekt zachwycający. Kolejny raz przekonuję się, że w prostocie siła. Chwila moment i mamy gotowy deser w dodatku bez wysiłku,a goście mogą wpadać kiedy chcą. Jeśli ktoś potrafi, może przygotować własne ciasto francuskie, ja jeszcze się z tym nie zmierzyłam. Zawsze szkoda mi czasu, a gotowe ciasto zwykle leżakuje w lodówce, choć domyślam się, że różnica bywa diametralna. Ciasto, którego teraz używałam -gotowe, kupione, zawiodło mnie, na tyle, że skłonna byłam nawet zrobić własne, ale wykończona po wyścigu wolałam usiąść i obejrzeć film.Moim minusem jest to, że zawsze dążę do tego by ciasto wyglądało i smakowało perfekcyjnie i jak coś się psuje, mina mi rzednie, zapał opada ach...Ciasto się łamało, nie rozwinęło się tak jak zwykle, ale smak przełamał wszelkie żale. Na deser włączyłam sobie film "Faceci od kuchni" i zajadając ciastka oddałam się chwili przyjemności.

Ciasto francuskie ze śliwkami  


Składniki:

* 1 płat ciasta francuskiego
* około 12 śliwek
* 4 łyżki płatków migdałowych

 Lukier:

* 5 łyżek cukru pudru
* 1 łyżeczka soku z cytryny
* 3 łyżeczki ciepłej wody





Przygotowanie:

Ciasto dzielimy na 8 kawałków. Śliwki myjemy, wyjmujemy pestki i dzielimy na pół. Na kawałku ciasta układamy po 3, a nawet 4 połówki owoców, w zagłębienie wsypujemy płatki migdałowe, wkładamy do piekarnika nagrzanego do 200 stopni i pieczemy około 15 minut. Ciastka powinny być rumiane, więc najlepiej zaglądać, bo każdy piekarnik piecze inaczej. Po upieczeniu ciastka wyjmujemy, aby przestygły i przygotowujemy lukier.  Do kubeczka wsypujemy cukier puder dodajemy wodę i sok z cytryny i wszystko mieszamy, aż powstanie biała jednolita masa. Jeśli będzie zbyt gęsta możemy dodać troszkę więcej wody, jeśli za rzadka dosypujemy cukru pudru. Najlepiej jeść jeszcze ciepłe, ostatnio o mało nie poparzyłam języka hehe. Fajnym pomysłem może być dodanie do ciastka gałki loda waniliowego. Upiekłam drugą porcję i już czuję ssanie, dlatego kończę pisanie i czym prędzej biegnę do kuchni :)

Smacznego!!!








piątek, 22 sierpnia 2014

Tarta z kwiatami cukinii

  O kwiatach cukinii dowiedziałam się czytając " Tysiąc dni w Toskanii". Już po kilku pierwszych stronach zamarzyłam, by się tam znaleźć, choć chyba najbardziej chciałam zasiąść przy stole pełnym smakołyków. Zachwycił mnie sposób w jaki mieszkańcy celebrują kończący się dzień. Każdy przynosi potrawy jakie były podawane na obiad,albo jakie przygotował na kolację, ale to nie wszystko, bo potem nadchodzi najprzyjemniejsza chwila, degustacja. Porcje czasem bywają niewielkie, ale każdy dostaje swój przydział, każdy może spróbować czegoś wyjątkowego. Wszyscy spotykają się przy wielkim stole jedzą i rozmawiają, a potem zadowoleni wracają do domów, wspaniały obraz Niestety w naszym zabieganym świecie nikomu to nawet nie przejdzie przez myśl...
  Sięgając do internetu znalazłam sporo informacji o kwiatach cukinii, najważniejsze co mnie interesowało, to kiedy je zrywać. Okazało się jednak, że kwiaty dzielą się na żeńskie i męskie, nie czekając ani chwili poszłam to sprawdzić. Wcześniej nigdy nie zwracałam uwagi na kwiaty, byłam przekonana, że każdy owocuje. Cóż byłam w błędzie, otóż najlepiej zrywać kwiaty męskie, gdyż one nie owocują, rosną na długim pręciku, natomiast żeńskie posiadają zalążek cukinii. Jedne i drugie kwiaty są jadalne, więc nic się nie stanie jeśli nastąpi pomyłka, może być tylko żal za szybko zerwanego warzywa. Pomyłka, choć innego typu, pojawiła się podczas ostatniego zrywania kwiatów. Dynia rozrosła się w kierunku cukinii i nastąpiło istne pomylenie z poplątaniem. Mama przywiozła kwiaty nie tylko cukinii, ale i dyni. Stwierdziłyśmy jednak, że skoro da się jeść jedne to i drugie powinny być dobre. W ten sposób pojawiły się na tarcie kwiaty dyni, szczerze mówiąc nie wyczułam różnicy. Kwiaty jak dla mnie nie mają jakiegoś wyraźnego smaku, ale bardzo dobrze wyglądają na tarcie :). Tylko czy ciasto to mogę nazywać tartą? W końcu ciasto do niej użyte jest bardziej drożdżowe niż kruche, ale co tam w moim wykonaniu jest to tarta do której wypróbowania szczerze zachęcam.

Tarta z kwiatami cukinii                      

Składniki:


Ciasto:

* 200 g mąki
* 60 g masła, roztopionego
* 1 jajko
* 1 torebka suszonych drożdży (7 g)
* sól morska
* 5-6 łyżek ciepłej wody

Nadzienie:

* 350 g sera typu włoskiego
* 140 g sera feta
* 15 dag startego sera żółtego
* 1 łyżka tartego parmezanu
* 200 ml śmietany 18%
* 2 średnie jajka
* szczypta ziół prowansalskich
* szczypta rozmarynu
* sól
* świeżo zmielony pieprz
* 3 ząbki czosnku
* 3 łyżeczki czosnkowego sosu chili
* pierś z kurczaka
* 8-9 kwiatów cukinii lub dyni 




Przygotowanie:

Kwiaty cukinii myjemy, delikatnie osuszamy. Z wnętrza kwiatu, pęsetą, wyciągamy słupek. Łyżeczką, albo przy pomocy woreczka z odciętym rogiem wypełniamy  jego wnętrze.Dziurka w woreczku musi być większa ponieważ musi się przez nią przecisnąć kurczak, jest to lepszy i łatwiejszy sposób niż nakładanie farszu łyżeczką. 
Farsz: Pierś z kurczaka myjemy, odcinamy błonki i kroimy na małe kosteczki, posypujemy przyprawą do gyrosa i smażymy. Do miski dajemy wszystkie rodzaje serów, śmietanę, jajka, przyprawy i całość miksujemy do czasu, aż wszystkie składniki się połączą, około 2 minuty. Na koniec dodajemy przestudzonego kurczaka i mieszamy łyżką. Delikatnie rozchylamy listki kwiatu i nakładamy farsz, końcówki skręcamy jak papierek cukierka.
Piekarnik nagrzewamy do 180 stopni - góra/dół. 
Ciasto: Do rondelka wrzucamy masło i mieszamy, żeby się roztopiło, ale nie przypaliło. Mąkę przesiewamy do miski, dodajemy sól, mieszamy, a na środku robimy wgłębienie, w które wlewamy ciepłe masło, wsypujemy drożdże i dodajemy jajko. Całość łączymy ze sobą,dodajemy 5-6 łyżek ciepłej wody i wyrabiamy przez 15 minut ciasto (można też wyrobić mikserem). Piekarnik nagrzewamy do 180 stopni. Odkładamy 1/3 ciasta, a pozostałą część rozwałkowujemy na placek większy niż średnica formy, tak by wystawało na boki. Formę na tartę smarujemy oliwą, wykładamy ciastem,  następnie nadzieniem, a na wierzchu układamy faszerowane kwiaty. Wkładamy do piekarnika i pieczemy 35- 40 minut. Na drugiej tarcie dodałam kilka plasterków koziego sera. Z pozostałego ciasta można zrobić mniejsze tarteletki dla dzieciaków. Emilka nie przepada za takimi wynalazkami, więc dla niej przygotowałam z kurczakiem. Ciasto włożyłam do mniejszej foremki, posmarowałam keczupem, posypałam kurczakiem (odłożyłam trochę z farszu do tarty) i startym żółtym serem.

Smacznego!!!














wtorek, 19 sierpnia 2014

Ciasto czekoladowe z cukinią

Ciasto robi furorę, jest absolutnie fantastyczne, choć niestety ma jeden minus - znika w  okamgnieniu . Właśnie wstałam, żeby ukroić sobie kawałeczek i zastałam pustą blaszkę. Och jak mi smutno, całą drogę powrotną marzyłam o tym ciastku. No cóż nie pozostaje mi nic innego jak upiec kolejne. Jest mega czekoladowe, uwielbiam te cudownie rozpływające się w ustach kawałki czekolady, a do tego jest takie puszyste, bo ciasto wbrew pozorom wcale nie jest gliniaste i bardzo przypomina brownie. Już wcześniej robiłam takie ciasto, ale korzystałam z innego przepisu i chyba dodawałam więcej cukinii, bo była wyczuwalna i jakoś nie do końca mi smakowało. Za to ten  przepis, pochodzący z bloga Moje Wypieki, jest rewelacyjny. Ciastko, do tego ciepłe mleko z miodem uhmm, zdecydowanie polecam  na chandrę i pochmurne dni, genialne lekarstwo na wszelkie smutki. Dość ze smutkami, bo w końcu wychodzi słońce i przyda się nie tylko na piknik, ale także przyjemny letni wieczór na balkonie czy tarasie. Zapach jaki rozchodzi się po mieszkaniu kusi, by ukroić choć jeden kawałek i nie ma co się powstrzymywać, ale warto poczekać jeden dzień, bo wtedy smakuje jeszcze lepiej! Cukinia to warzywo, które ma mnóstwo zastosowań, świetnie sprawdza się w daniach wytrawnych, ale jak widać także i w słodkich deserach. Dwa lata temu testowałyśmy dżem z cukinii z galaretką i wszystko byłoby dobrze, gdyby  stał w lodówce. Niestety w piwnicy zrobił się wodnisty, aż szkoda, bo był pyszny, zawsze jednak można zrobić tylko kilka słoiczków i przechowywać w lodówce.



Ciasto czekoladowe z cukinią

Składniki:

115 g miękkiego masła
* pół szklanki oleju 
* 250 g drobnego cukru do wypieków
* 1 łyżeczka ekstraktu z wanilii
* 1 łyżeczka sody oczyszczonej
* 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia
* szczypta soli
* 2 duże jajka
* pół szklanki kwaśnej gęstej śmietany lub jogurtu
   naturalnego
* 300 g mąki pszennej
* 60 g kakao
* 2 łyżeczki kawy rozpuszczalnej (niekoniecznie)
* 2 szklanki cukinii lub marchewki startej na tarce o dużych oczkach (około
   340 g)
* 60 g gorzkich chipsów czekoladowych lub posiekanej 
   gorzkiej czekolady

Polewa czekoladowa:
* 100 g gorzkiej czekolady
* 40 g masła
Przygotowanie:
Ciasto: Piekarnik nagrzewamy do 160 stopni. Cukinię myjemy, obieramy, przecinamy na pół, wydrążamy środek wraz z pestkami, a następnie ścieramy na tarce o dużych oczkach. Do miski dajemy masło i miksujemy na jasną, puszystą masę, stopniowo dodajemy olej i dalej miksujemy. Następnie dajemy cukier, wanilię, sodę, proszek do pieczenia, sól i wszystko miksujemy około 5 minut, a potem dodajemy po jednym  jajku. Zmniejszamy obroty miksera, dodajemy na przemian mąkę i śmietanę. Na koniec dodajemy kakao i kawę miksujemy do czasu, aż wszystko połączy się w jednolitą masę. Wyłączamy mikser, dorzucamy cukinię, posiekaną czekoladę i mieszamy łyżką. Blachę o wymiarach 22 x 33 cm wykładamy papierem do pieczenia, wylewamy ciasto i pieczemy 35-45 minut, do suchego patyczka. Ciasto wyjmujemy, studzimy, a przed podaniem wylewamy polewę czekoladową i posypujemy orzeszkami.
Polewa czekoladowa: Czekoladę rozpuszczamy w kąpieli wodnej (do garnka wlewamy wodę, na garnku ustawiamy metalową miseczkę i wrzucamy do niej czekoladę) i następnie dodajemy masło, mieszamy do połączenia się składników i wylewamy na  ciasto.
Smacznego!!!




piątek, 15 sierpnia 2014

Tarta chałwowa z jeżynami

  Chałwa, jeżyny i czekoladowy spód czy może być coś wspanialszego? Jak zobaczyłam ten przepis na blogu Vegazone, oszalałam, po prostu musiałam to upiec. Jak to zwykle bywa w moim przypadku zabrałam się za to około godziny 23. Ostatnio mam dziwny przypływ energii i tylko modlę się by trwało to już zawsze. Przed urlopem byłam tak wykończona, że wracałam z pracy i zasypiałam. Nie wiem czy pomaga magnez, czy ćwiczenia, ale coś działa. Następnego dnia wstałam wcześnie rano z krzykiem STOP!!!, muszę zrobić zdjęcie hehe. Potem wszyscy zasiedli do degustacji i oczywiście musiało pojawić się ale...jak zwykle to mi coś  nie pasuje. Tarta smaczna, ale nie powaliła mnie na kolana, znów w mojej głowie kłębiły się różne myśli. Może by tak zrobić spód z ciasteczek na przykład oreo, na pewno trzeba dodać trochę więcej cukru do masy serowej, ach smutno mi trochę było. Poza tym jakiś czas temu piekłam sernik chałwowy i tam był dodatek kawy, co podkręcało cały smak i tu miałam ochotę ją dodać, ale moja mama nie lubi smaku kawy, więc zdecydowałam się ją pominąć. Może właśnie pamięć o tamtym serniku wywołała mieszane odczucia co do tej tarty.  Miało być perfekcyjnie, a wyszło zwyczajnie, co jak się okazało było kompletnie mylnym stwierdzeniem. Następnego dnia, postanowiłam, że tarta dostanie jeszcze jedną szansę. Ukroiłam kawałek i ku mojemu zdziwieniu było już znacznie lepiej, jakby wszystko się przegryzło i stworzyło wspaniałą fuzję smaków. Najlepsze w tym wszystkim jest to, że zjadłam aż dwa kawałki. Masa serowo-chałwowa wcale nie jest słodka, dżemik jeżynowy jest dość kwaskowy, a mimo to bardzo mi to zasmakowało i to do tego stopnia, że o 3 w nocy zrobiłam wycieczkę do lodówki...Czułam się jak Nigella wyjadająca pozostałości z lodówki. Nurtuje mnie jedno pytanie w czym tkwił problem? Może pierwszego dnia moje zmysły były zaprzątnięte czymś innym i nie pozwoliły skupić się na smaku...., a może rzeczywiście dodatkowy dzień w lodówce zdziałał cuda lub co najbardziej prawdopodobne, po prostu kobieta zmienną jest? :D

Tarta chałwowa z jeżynami                        


Składniki:
Spód:
* 300 g mąki pszennej 
  (może być krupczatka)
* 150 g zimnego masła
* 75 g cukru  pudru
* 2 łyżki kakao
* 1 żółtko
Masa sernikowa:
* 300 g chałwy 
* 200 g naturalnego serka homogenizowanego 
  (może być inny serek o gładkiej konsystencji 
   np. ricotta)
* 2 jajka
* 4 łyżki cukru pudru
* czubata łyżka mąki ziemniaczanej 
   lub waniliowego budyniu w proszku
Jeżynowy dżemik:
400 g jeżyn (można zastąpić innymi owocami 
  - jagodą, borówką, wiśnią lub maliną)
* 150 ml wody (trochę więcej niż pół szklanki)
* 1 kopiasta łyżka mąki ziemniaczanej
* 4 łyżki cukru dark muscovado 
   (można zastąpić zwykłym)
   jeśli jeżyny są kwaśne można dać 5 łyżek
* 1 łyżka octu balsamicznego (winnego
   różowego lub 2 łyżki soku z cytryny)
Przygotowanie:
Ciasto: Wszystkie składniki dajemy do miski i miksujemy, bądź na stolnicy sypiemy mąkę tak, by powstał kopczyk, robimy wgłębienie i dajemy w nie pozostałe składniki, wszystko siekamy nożem, aż powstaną drobne grudki. Następnie zagniatamy, aby składniki dobrze się połączyły, tworzymy kulę, zawijamy w folię i wstawiamy na godzinę do lodówki. Kulę po wyjęciu rozwałkowujemy na okrągły placek większy niż średnica formy tak by wystarczyło na boki. Ciasto najlepiej włożyć pomiędzy dwa arkusze papieru do pieczenia i wówczas wałkować,zaoszczędzi to problemu z ciastem przyklejającym się do wałka. Formę smarujemy masłem i wykładamy ciastem po czym dajemy na pół godziny do lodówki. Piekarnik nagrzewamy do 185 stopni, ciasto przykrywamy papierem do pieczenia lub folią aluminiową, a na wierzch wysypujemy fasolę lub kulki ceramiczne i pieczemy około 15 minut. Po tym czasie wyjmujemy, zdejmujemy papier, kulki i pieczemy jeszcze 5 minut.
Masa serowa: Podczas podpiekania ciasta przygotowujemy  masę serową. Do miski dajemy serek homogenizowany, pokruszoną chałwę, jajka, cukier i mąkę. Wszystko miksujemy do uzyskania jednolitej masy i połączenia się składników.
Wyjmujemy ciasto i na podpieczony spód wylewamy gotową masę serowo-chałwową, zmniejszamy temperaturę do 175 stopni i pieczemy 35-40 minut, aż masa serowa się zetnie i delikatnie zarumieni.
Dżemik jeżynowy: Do garnka wlewamy połowę wody, dodajemy cukier i mieszamy i zagotowujemy aż cukier się rozpuści, wtedy dodajemy jeżyny i doprowadzamy do wrzenia. W międzyczasie w pozostałej wodzie rozpuszczamy mąkę ziemniaczaną i dodajemy do wrzącej masy jeżynowej, mieszamy i gdy całość zacznie gęstnieć (po około 2 minutach) zdejmujemy z ognia. Owoce nie powinny się za bardzo rozlecieć. Masa nie musi być  sztywna, że aż łyżka stoi, po włożeniu do lodówki na pewno stężeje.  Dżemik delikatnie studzimy, ale jeszcze ciepły wykładamy na tartę. Ostudzoną tartę najlepiej na całą noc włożyć do lodówki.
Smaczego!!!






środa, 13 sierpnia 2014

Biszkopt z bazylią, bitą śmietaną i owocami

  "Crème de la crème" deserów... Zakochałam się w ciastach z dodatkiem bazylii, jest to dla mnie deser numer jeden. Bazylia świetnie komponuje się z dodatkiem owoców i to nie jest żadna nowość.  Mogę siedzieć i obżerać się do woli, a przy tym czerpać z tego niesamowitą przyjemność, zupełnie nie myśląc o kaloriach. Czy to nie piękne? Dla kogoś kto jest na diecie może nie być tak dobrze, bo po pierwszym kawałku nie można już myśleć o niczym innym. Nagle okazuje się, że jeden  to zdecydowanie za mało. Ciasto jest bardzo orzeźwiające smakuje jak wilgotne ciasto ucierane, zdecydowanie wyczuwalny smak bazylii w niesamowity sposób łączy się z bitą śmietaną i owocami. Jak powszechnie wiadomo każdy ma inny gust i to czym ja się zachwycam nie zawsze musi odpowiadać innym, ale tak czy inaczej warto spróbować i przekonać się na własnej skórze jak to się je i czym to smakuje. Biszkopt piekłam już kilka razy, pierwszy raz truskawki zalałam kilkoma łyżkami soku z czarnego bzu, wytworzył się fajny sosik, ale chyba spodziewałam się czegoś innego, Miałam nadzieję, że truskawki nabiorą innego smaku. Sama nie wiem czego oczekiwałam, tak to jest jak sobie coś ubzduram, jak wychodzi inaczej, od razu mi mina rzednie. Najśmieszniejsze jest to, że sama dokładnie nie wiem czego się spodziewać. Spokojnie, nie było to złe, po prostu oczekiwałam efektu WOW!, a to było po prostu dobre, choć nie wątpię, że znajdzie się osoba u której pojawi się zachwyt. Jak już napisałam jest to ciasto, które mogę jeść bez ustanku, więc nie ważne jakie owoce są dodatkiem i tak nic więcej dla mnie nie istnieje. Żałuję tylko jednego, że tortownica  ma średnicę tylko 20 cm, a może to i lepiej...?



Biszkopt z bazylią, bitą śmietaną i owocami

Składniki:

Biszkopt

* 2 garści listków bazylii
* 150 g cukru
* 100 g masła w temperaturze pokojowej
* 100 g mąki
* 2 jajka
* szczypta soli

Bita śmietana:


* 150 ml śmietany kremówki
* 100 g serka mascarpone
* 2 łyżki cukru pudru

Dodatkowo:

* truskawki
* maliny
* jagody
* jeżyny
* truskawki zalane 6 łyżkami soku z
   czarnego bzu i wstawione na 2 godziny do
   lodówki





Przygotowanie:

  Biszkopt bazyliowy: Piekarnik nagrzewamy do 180 stopni. Do blendera wrzucamy umyte listki bazylii, dodajemy cukier i rozdrabniamy aż do połączenia składników, i powstania masy przypominającej mokry piasek. Masło ubijamy na puch, dodajemy bazyliowy cukier i wszystko razem ucieramy, następnie dodajemy po jajku, ciągle miksując, na koniec dosypujemy powoli mąkę wymieszana z odrobiną soli. Miksujemy do połączenia się składników. Tortownicę o średnicy 20 cm smarujemy masłem i wylewamy gotową masę biszkoptową. Pieczemy 20-25 minut.
Bita śmietana:Do zimnej miski wlewamy zimną śmietanę, dodajemy mascarpone prosto z lodówki, cukier puder i ubijamy na sztywną, gęstą i puszystą masę. Ubijanie zaczynamy na mniejszych obrotach, po około 2 minutach, gdy składniki już się połączą zwiększamy obroty do maximum. 
Na wystudzony biszkopt wykładamy bitą śmietaną, dekorujemy owocami i wstawiamy na 1 godzinę do lodówki.

Smacznego!!!







Truskawki macerowane w  soku z czarnego bzu


niedziela, 10 sierpnia 2014

Pierogi z botwinką i łososiem

  Tak się rozkręciłam z pierogami, że mogłabym lepić i lepić :) Zawsze przyjemnie jest robić coś co nam wychodzi. Mistrzynią jeszcze nie jestem, bo zdecydowanie muszę popracować nad tempem, ale póki co delektuje się samym faktem, że tak dobrze mi idzie. To jest świetny sposób na odreagowanie i wyciszenie. Jedni ćwiczą jogę, a ja będę robić pierogi  hehe :) Dla pewności, że nic się nie rozleci tworzę tak zwaną falbankę, choć robię ją też dlatego, że fajnie wygląda i jest to jakaś odmiana wśród tradycyjnych pierogów. Niestety czynność ta wydłuża trochę czas lepienia, ale jak już pisałam sprawia mi to ogromną przyjemność, a póki co nigdzie się nie spieszę. Robię je zaledwie dla kilku osób, nie to co kiedyś, gdy kobieta miała gromadkę dzieci, mąż wracał z pola, a co gorsze wpadali jeszcze pomocnicy, wtedy trzeba było porządnie się spiąć.  Pewnie szybko wybiłabym sobie z głowy falbankę. Po tarcie z botwinką lub boćwiną przyszedł czas na pierogi i nie wyobrażam sobie by mogło być inaczej.Te wspaniałe liście, łosoś i parmezan z koperkiem, uhmm genialne połączenie.

Pierogi z botwinką i łososiem           

Składniki:

Ciasto:

* 300 g mąki
* 3/4 łyżeczki soli
* około 200 ml ciepłej wody

Farsz:

* 350 g botwinki lub boćwiny (tylko liście)
* 80 g sera typu włoskiego lub ricotta
* 5 plastrów wędzonego  łososia lub
  350 g upieczonego łososia
* 1 ząbek czosnku przeciśnięty przez praskę
* sól
* świeżo zmielony pieprz
* szczypta gałki muszkatołowej
* 5 łyżek tartego parmezanu

Przygotowanie:

Farsz: Botwinkę płuczemy odcinamy buraczki, łodyżki i pozostawiamy tylko liście, które następnie dość grubo siekamy. Rozgrzewamy patelnię, wrzucamy liście i podlewamy około 1/4 szklanki wody i gotujemy około 5 minut, aż liście zmiękną. Następnie liście odcedzamy, dokładnie odciskamy, drobno siekamy i wkładamy do miseczki. Dodajemy pozostałe składniki: sery, pokrojonego łososia i przyprawy, całość mieszamy i doprawiamy do smaku solą i pieprzem. Jeśli używamy gotowanego łososia, to lepiej jeśli będzie podsuszony niż wilgotny, dzielimy go na kawałki, wyciągamy ości, a następnie siekamy.
Ciasto: Wyciągamy stolnicę, przesiewamy mąkę robiąc coś na kształt kopca i dodajemy sól, następnie robimy wgłębienie w które powoli wlewamy wodę. Mąkę z boków podsypujemy do środka i powtarzamy wszystko od nowa, zalewamy wodą i podsypujemy. Ciasto wyrabiamy około 10 minut do czasu, aż będzie miękkie i elastyczne. Ciasto rozwałkowujemy, wycinamy małą szklaneczką kółka, układamy farsz i zlepiamy brzegi. Wrzucamy po kilka pierogów do garnka z dużą ilością posolonej wody i gotujemy  4-5 minut. Wyjmujemy pierogi, polewamy oliwą i posypujemy tartym parmezanem, świeżo mielonym pieprzem lub koperkiem. Można też zrobić sos koperkowy  40 g masła topimy i dolewamy 250 g śmietanki kremówki, mieszamy i gdy trochę zgęstnieje dodajemy sól, pieprz i 4 łyżki drobno posiekanego koperku.Hmm, najlepiej jednak smakują wyjadane palcami prosto z miseczki. Trudno się oprzeć, gdy powracają wspomnienia z dzieciństwa, gdy każdy pieróg był na wagę złota, a kto pierwszy ten lepszy :D

Smacznego!!!







środa, 6 sierpnia 2014

Pierogi z bobem i szpinakiem

  Moja historia z pierogami była krótka, ale warta przypomnienia. Jeden jedyny raz wpadłam na pomysł by zrobić pierogi, byłam wówczas jeszcze studentką. Jak to zwykle bywa w czasie sesji robi się wszystko z wyjątkiem nauki. Moim sposobem na odreagowanie miały być pierogi z kapustą i grzybami. Opornie mi to szło, ciasto nie chciało się lepić, farsz uciekał, ale z ogromną determinacją i uporem ulepiłam co do jednego. Najlepszy był ostatni, nie dość, że wyszedł wielki to przy jego klejeniu moje skołatane nerwy nie wytrzymały. Z wszystkich sił uderzyłam nim o blat i poszłam spać. Okazało się, że miałam gorączkę i stąd pewnie trudności z koncentracją. Po przebudzeniu usłyszałam, że pierogi były świetne, tylko jeden jakoś bardzo przykleił się do blatu. Od tamtej pory nawet nie myślałam o lepieniu pierogów, aż do niedawna. Miałam sporo bobu i chciałam jakoś ciekawie go wykorzystać. Po przejrzeniu kilku stron stwierdziłam, że skoro mam czas i energię spróbuję zmierzyć się z pierogami. Najwyższy czas pokonać własne słabości, hehehe. Obwieściłam siostrze, że na obiad będą pierogi, ale uprzedziłam też, że jeśli nie ogarnę tematu, to będziemy musiały ruszyć w miasto. Zaśmiała się i skwitowała jednym zdaniem "pierogi to już nawet ja robiłam". To będzie wyzwanie, pomyślałam i zabrałam się do roboty. Przygotowałam farsz, mniam pychota i pełna obaw zabrałam się za wyrabianie ciasta, a potem wykrawanie krążków, aż nadszedł czas lepienia. Zdziwienie moje było nie do opisania, bo pierwszy pieróg wyszedł idealnie, potem było już tylko lepiej, w zasadzie to mogłabym siedzieć i lepić. Frajdę miałam przeogromną, jak dziecko, które dostało upragnioną zabawkę. Zdarzało się, że pomagałam w lepieniu pierogów, ale wychodziły jakieś płaskie i dziwne, choć przynajmniej się nie rozwalały. Po prostu te babcine zawsze były idealne. Czasem człowiek nie zdaje sobie sprawy, ile radości może sprawić taka prosta czynność. Pierogi zjadłyśmy z apetytem, a ja oczywiście musiałam skomentować swoje osiągnięcie kulinarne. Nie ma to jak popaść w samozachwyt nad przygotowaną potrawą. Wniosek jest jeden, chociaż zdarzają się w pewnych kwestiach porażki, to zwykle bywają początkiem czegoś nowego, zdecydowanie lepszego, trzeba tylko spróbować ponownie.

Pierogi z bobem i szpinakiem

Składniki:

Ciasto:

* 1 szklanka mąki
* szczypta soli
* około 1/3 szklanki chłodnej wody

Farsz:

*  2 i 1/2 szklanki ugotowanego i obranego bobu
* 1 szklanka smażonego na suchej patelni szpinaku
* 150 g sera ricotta  lub sera typu włoskiego
* 2 łyżki startego parmezanu
* 2 łyżki posiekanych ziół: mięty, natki pietruszki lub bazylii
* sól morska
* świeżo mielony pieprz

Przygotowanie:

Farsz: Zaczynamy od ugotowania bobu,myjemy i wrzucamy go do posolonej wody. W zależności od tego czy bób jest młody, czy to już końcówka sezonu gotujemy od 15 do nawet 40 minut, studzimy, obieramy ze skórki, a następnie zgniatamy widelcem. Szpinak płuczemy, odcinamy twarde łodyżki i suszymy.Wrzucamy na suchą patelnię i smażymy przez minutę lub dwie, aż zwiędnie, liście zaczną się kurczyć. Dokładnie wyciskamy wodę i drobno siekamy. Powinniśmy mieć szklankę posiekanego szpinaku. Łączymy wszystkie składniki farszu, doprawiamy solą i pieprzem
Ciasto: Wyciągamy stolnicę, przesiewamy mąkę robiąc coś na kształt kopca i dodajemy sól, następnie robimy wgłębienie w które powoli wlewamy wodę. Mąkę z boków podsypujemy do środka i powtarzamy wszystko od nowa, zalewamy wodą i podsypujemy. Ciasto wyrabiamy około 10 minut do czasu, aż będzie miękkie i elastyczne. Ciasto rozwałkowujemy, wycinamy małą szklaneczką kółka, układamy farsz i zlepiamy brzegi. Wrzucamy po kilka pierogów do garnka z dużą ilością posolonej wody i gotujemy  4-5 minut. Wyjmujemy pierogi, polewamy oliwą i posypujemy tartym parmezanem lub świeżo mielonym pieprzem.

Smacznego!!!








poniedziałek, 4 sierpnia 2014

Pizza z kurkami i białym sosem

 Pyszna!!! Tyle powiem, upiekłam wieczorem na przyjazd siostry i nie mogłam się powstrzymać, by nie zjeść. Zapach nie pozwalał myśleć o niczym innym, a smak, hmm prawdziwa rozkosz. Jadłam i tylko mruczałam pod nosem " jakie to pyyszne....". Nie byłam sama, bo wszystkie byłyśmy pochłonięte jedzeniem i każda zachwycona smakiem. Emilka oczywiście miała swoją ukochaną pizzę z parówką i pieczarkami, blee, jak to można jeść?! Jak przetłumaczyć dziecku, że to jest okropne? Jeszcze nie wie co dobre, i niestety  nie bardzo chce próbować. Lubi ze mną przygotowywać potrawy, ale nie wszystko trafia w jej gust.
  Póki są kurki koniecznie trzeba wypróbować ten przepis na pizzę. Nie mogłam uwierzyć, że nie używałam sosu czosnkowego, ani keczupu, zwykle bez takiego dodatku ani rusz. To jest powód dla którego  uwielbiam gotować. Lubię moment zaskoczenia, gdy znam pewne smaki, a mimo wszystko łącząc je z innymi powstaje coś genialnego, co wprawia ciało w niesamowity nastrój. Kiedyś usłyszałam, że Włosi nie używają sosów do pizzy, nie mogłam uwierzyć, teraz w końcu rozumiem o co chodziło :)

Pizza z kurkami i białym sosem             


Składniki:

Ciasto: (4 okrągłe spody lub duża blacha
 z piekarnika)

* 500 g mąki pszennej
* 300 ml ciepłej wody
* 1 łyżeczka cukru
* 1 saszetka suszonych drożdży (7 g) lub
   25 g świeżych drożdży
* 2 łyżki oliwy z oliwek
* 1 łyżeczka soli

Biały sos z cebulką:                                          

* 2 łyżki oliwy z oliwek
* 1 średnia cebula, pokrojona w drobną kosteczkę
* 2 ząbki czosnku przeciśnięte przez praskę
* 1 szklanka śmietanki kremowej 30 %
* sól, świeżo zmielony czarny pieprz
* szczypta gałki muszkatołowej
*  zioła: 1 łyżka oregano, tymianku lub ziół prowansalskich
* szczypta rozmarynu

Dodatkowo:

* 200 g kurek
* 20 cienkich plastrów wędzonego boczku
* 1/2 małej cukinii
* 3 opakowania tartej mozzarelli po 150 g lub
   4 kulki mozzarelli w zalewie (125 g)
Przygotowanie:

Ciasto: Mąkę przesiewamy do miski, wsypujemy łyżeczkę soli i mieszamy. Drożdże wsypujemy  do ciepłej wody, dodajemy cukier, oliwę i dokładnie mieszamy. Odstawiamy na 10 minut, do czasu, aż drożdże się spienią, po czym wlewamy do miski z mąką i mieszamy, aż składniki się połączą. Ciasto wyrabiamy przez 10 minut, powinno zrobić się gładkie i elastyczne, a co najważniejsze nie powinno kleić się do rąk. Ciasto w misce, przykrywamy ściereczką i odstawiamy w ciepłe miejsce na 1 godzinę, aż podwoi swoją objętość. Przygotowujemy prawy sierpowy i uderzamy prosto w puszyste serce ciasta. Przyjemne uczucie :) Ciasto zagniatamy jeszcze przez 3 minuty i dzielimy na 4 części, a każdą rozwałkowujemy na cienki placek. Nierozwałkowane kawałki ciasta przykrywamy ściereczką, aby nie wyschły.
Piekarnik nagrzewamy do 250 stopni. Boczek wytapiamy na suchej patelni, używałam cienkich plastrów i wystarczy około 30 sekund z każdej strony, aż zacznie się zwijać. Cukinię kroimy na cienkie plasterki (kilka milimetrów), a następnie każdy plaster przecinamy jeszcze na pół.
Sos: Cebulę kroimy w drobną kosteczkę, a następnie wrzucamy na patelnię i smażymy przez  10 minut, na małym ogniu, od czasu do czasu mieszamy. Cebulka powinna mieć ładny złoty kolor, następnie dodajemy czosnek, a po 2 minutach wlewamy śmietankę, doprawiamy solą i pieprzem. Po 5 minutach sos już powinien zgęstnieć, a wtedy dorzucamy zioła. Sosem smarujemy spód pizzy, sypiemy ser lub układamy plastry mozzarelli, układamy boczek i posypujemy kurkami i połówkami cukinii, które delikatnie posypujemy ziołami prowansalskimi. Pieczemy 10-12 minut, aż spód i boki będą delikatnie zarumienione, i  całe szczęście, że trwa to tak krótko :D

Smacznego!!!







piątek, 1 sierpnia 2014

Tarta z botwinką

  Koło tej tarty nie można przejść obojętnie. Wcześniej botwinka gościła tylko w zupie, potem pojawiła się tarta, a w tym roku mam ochotę wypróbować jeszcze kilka innych przepisów. Uwagę zwrócić należy na świetne ciasto, które zdecydowanie różni się od kruchego, którego zwykle używamy do pieczenia tart. Fajnie, bo nie trzeba bawić się ze schładzaniem czy podpiekaniem ciasta. Jedyny minus to czas wyrabiania, nie mam odpowiedniego miksera, więc 15 minut wyrabiania pozwala poczuć różne partie mięśni, ale wcale mnie to nie zniechęca. Chyba podświadomie wybieram dzień, gdy odczuwam potrzebę rozładowania złych emocji,a przecież najważniejsza jest właśnie przyjemność z jedzenia. W przypadku tej  tarty zdecydowanie ją posiadam i przyznam, że nie jestem osamotniona. Lubię tarty bo wystarczy wymieszać składniki, wstawić do piekarnika i zajadać. Tarta ta smakuje nie tylko na ciepło, ale i na zimno, choć rzadko ma szanse dotrwać do następnego dnia. Tym razem przygotowałam ją dzień wcześniej, bo nie było innej opcji i nie zawiodłam się, smakowała rewelacyjnie :)

Tarta z botwinką

Składniki:

Ciasto:

* 200 g mąki
* 60 g masła, roztopionego
* 1 jajko
* 1 torebka suszonych drożdży (7 g)
* sól morska
* 5-6 łyżek ciepłej wody

Nadzienie:

* 500 g botwinki bez buraczków
* 350 g sera typu włoskiego lub ricotta
* 1 duże jajko
* 3 łyżki tartego parmezanu
* 3 ząbki czosnku
* około pół łyżeczki tartej gałki muszkatołowej
* 4 plastry szynki parmeńskiej
* sól morska
* świeżo zmielony pieprz

Krewetki:

* opakowanie krewetek tygrysich (250 g)
* 4 ząbki czosnku
* natka pietruszki
* pół kostki masła
* sól, pieprz

Przygotowanie:

Przygotowujemy formę na tartę o średnicy 23 cm i smarujemy oliwą z oliwek lub masłem. Na patelni topimy masło następnie wrzucamy rozmrożone krewetki ( w tym celu wrzucamy krewetki do miski zalewamy ciepłą, ale nie wrzącą wodą i odstawiamy na 15 minut) dodajemy przeciśnięty przez praskę czosnek i posiekaną pietruszkę. Podsmażamy około 5 minut mieszając i odwracając krewetki, a na koniec doprawiamy solą. Z botwinki odcinamy korzonki i łodyżki, zostawiamy tylko liście. Do garnka wlewamy około szklanki wody, solimy, a następnie wrzucamy umyte liście botwinki. Gotujemy przez 3 minuty, odcedzamy, a potem dokładnie odciskamy i siekamy na kawałki około 1 cm. Ser rozdrabniamy widelcem i dokładnie mieszamy z posiekaną botwinką, jajkiem, krewetkami, porwaną na kawałki szynką i parmezanem. Całość doprawiamy solą, pieprzem, przeciśniętym przez praskę czosnkiem i gałką muszkatołową. Farsz wkładamy do lodówki i przygotowujemy ciasto. 
Ciasto: Do rondelka wrzucamy masło i mieszamy, żeby się roztopiło, ale nie przypaliło. Mąkę przesiewamy do miski, dodajemy sól, mieszamy, a na środku robimy wgłębienie, w które wlewamy ciepłe masło. Następnie wsypujemy drożdże i dodajemy jajko. Całość łączymy ze sobą,dodajemy 5-6 łyżek ciepłej wody i wyrabiamy przez 15 minut ciasto (można też wyrobić mikserem). Piekarnik nagrzewamy do 180 stopni. Odkładamy 1/3 ciasta, a pozostałą część rozwałkowujemy na placek większy niż średnica formy, tak by wystawało na boki. Formę na tartę smarujemy oliwą, wykładamy ciastem,a następnie nadzieniem. Na koniec rozwałkowujemy pozostałą 1/3 ciasta, niby nie ma tego dużo, ale spokojnie.  Wycinamy paseczki, które następnie jeszcze rozwałkowujemy, robią się szersze i dłuższe i nagle ciasta robi się za dużo. Paseczki układamy tak, by powstała kratka, wkładamy do piekarnika i pieczemy przez 30 minut, aż ciasto będzie miało ładny złoty kolor. Studzimy, a potem już tylko jemy i wcale nie tyjemy!!!

Smacznego!!!





                                                                      Jestem sobie ogrodniczka,
                                                                     Mam warzywek pół koszyczka...